"दुसरे शहर तो तुम आओगे नहीं कभी" यूँ ही कह दिया उन्होने. अब कैसे बताऊँ, ये शहर भी तो मेरा नहीं. और फिर, मेरा अपना शहर कौनसा है, ये ढूँढना अब मुमकीन नहीं... ~ © Manish Hatwalne (30-April-2022)
Title borrowed from Lord Merlynn’s You can never go home again, since it goes quite well with this short verse.
शेंदूर दगडांचा उतरला तरीही, गुलाल भक्तीचा उधळत राही धुरळ्यात काही उमजत नाही, पावलांवर पाऊल पडत राही झापडे काढली डोळ्यांची तरीही उजेडाला डोळे हे सरावत नाही रक्त सांडले कळपात तरीही मेंढरे लांडग्याला ओळखत नाही पाणी डोळ्यातले रोखले तरीही लेखणीतून मग ते झरत राही ~ मनिष
© Manish Hatwalne (21-March-2022)
From Anil Awachat’s blog, remembering him…
अनिल अवचटांना प्रत्यक्ष भेटलो ते साधारण २००७ च्या सुरुवातीस. त्यांचे लिखाण (माणसं, स्वतःविषयी, कार्यरत, वेध…) आधीपासुनच आवडायचे. त्यांच्यामुळेच अभय बंग, बाविस्कर यांच्या कामांची ओळख झाली, मध्यमवर्गीय परिघाबाहेरच्या कित्येक प्रश्नांची माहिती झाली.
त्या पहिल्या भेटीतच त्याचा मला “ए बाबा” म्हण असा आग्रहवजा आदेश आम्हाला कायमचेच आपले करून गेला.
Orkut च्या दिवसात आम्ही काही मित्र अनिल अवचट community चे active members होतो. साधारण त्याच सुमारास मी अनिल अवचट हा blog सुरू केला. मी मराठीत लिहायला सुरुवातही त्याच वेळेस केली. ब्लॉग आणि Orkut community मिळून तेंव्हा आम्ही बरंच काही केलं (ब्लॉगवरच्या जुन्या पोस्टस् वाचल्यात तर लक्षात येईल). आम्ही मुक्तांगणलाही भेट दिली, पैसा फंड/बचत गट सारख्या उपक्रमांनी इतर गरजूंनाही मदत केली होती.
असेच वेगवेगळ्या निमित्ताने कित्येक वेळा बाबाला भेटलो. बाबाची ती अनौपचरिकता, आपुलकी नैसर्गिकच होती. तसाच त्याचा स्वच्छंदीपणाही नैसर्गिक होता. Long-term planning, त्या अनुषंगाने येणारी commitment ह्याचं त्याला वावडं होतं. पण उर्मीने तो खूप काही करायचा. कित्येक समाजिक कामं अगदी सहजपणे करायचा आणि त्या…
View original post 129 more words
Ramblings & reflections 